ՏԱՆՆ ԿԻԼԻԿԻՈՅ ԿԱԹՈՂԻԿԷ ՀԱՅՈՑ Ն.Ա.Գ.Տ.Տ. ՌԱՖԱՅԷԼ-ՊԵՏՐՈՍ ԻԱ. ՄԻՆԱՍԵԱՆ ԿԱԹՈՂԻԿՈՍ-ՊԱՏՐԻԱՐՔԻ ՀՈՎՈՒԱՊԵՏԱԿԱՆ ԱՅՑԵԼՈՒԹԻՒՆԸ «ՖԱԹԻՄԱՅԻ ՏԻՐԱՄԱՅՐ» ՀԱՅ ԿԱԹՈՂԻԿԷ ԺՈՂՈՎՐԴԱՊԵՏՈՒԹԵԱՆ

Armenian /Arabic

Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկէ Հայոց Ամենապատիւ եւ Գերերջանիկ Տ. Տ. Ռաֆայէլ- Պետրոս ԻԱ. Մինասեան Կաթողիկոս-Պատրիարքը Կիրակի, 11 Յունիս 2023-ին, իր առաջին հովուապետական այցելութիւնը տուաւ Զահլէի «Ֆաթիմայի Տիրամայր» Հ. Կ. Ժողովրդապետութեան: Մատոյց Ս. Պատարագը Տիրամօր եկեղեցիին մէջ, առընթերակայութեամբ քահանաներու և սարկաւագներու:

Ներկայ էին Պէյրութի թեմին Օգնական Եպիսկոպոս Արհիապատիւ Տէր Գէորգ Ասատուրեան, Յոյն Կաթողիկէ Մելքիթներու Ֆըրզոլի, Զահլէի ու Պեքաայի արքեպիսկոպոս Իպրահիմ Միքայէլ Իպրահիմի, Ասորի Ուղղափառներու Զահլէի թեմին հովիւ Պուլոս Եպս. Սաֆարի, Զահլէի Սուրբ Ֆրանչիսկոս վանքին վանահայր Էլիաս Մարսուանեան, Արդիւնաբերութեան գործող նախարար Ճորճ Պուճիքեան, երեսփոխաններ Ժան Թալուզեան, Ժորժ Աքէյս, Սալիմ Աուն, Էլիաս Սթեֆան, նախկին նախարար Էլի Մարունի, Պեքաայի Արդիւնաբերողներու Համախմբումի ղեկավար Նքուլա Ապու Ֆայսալ, Զահլէի մէջ կուսակցութիւններու ներկայացուցիչներ և հաւատացեալներու հոծ բազմութեան։

Սուրբ Գրային ընթերցումներէն ետք, Զահլէի ծխատէր Քահանայ Տ. Ալիշան Աբարդեան կատարեց բարեգալուստի ողջոյնի խօսքը. «Օրհնեա՜լ ըլլայ Ա՛ն, որ կու գայ Տիրոջ Անունով»:

Ամենապատիւ եւ Գերերջանիկ Հոգեւոր Տէր, Աստուածաշնչական այս բերկրալից ձայներգութեամբ՝ Զահլէի «Ֆաթիմայի Տիրամայր» Հ. Կ. ժողովրդապետութեան անունով՝ կ’ողջունենք Ձեր անդրանիկ հովուապետական այցելութիւնը մեր եկեղեցիին, որով այս օրհնեալ օրը կը հանդիսանայ պատմական օր մը թէ՛ մեր Համայնքին պատմութեան եւ թէ՛ Զահլէ քաղաքին տարեգրութեան մէջ:

Ահա սպասուած օրը, երբ հովիւը կը հանդիպի իր հօտին, և ահաւասիկ «Պեքաայի հարսին» և Արևելքի մէջ կաթողիկէներու մայրաքաղաք Զահլէի զանգերը ուրախութեամբ կը ղօղանջեն եւ կը ցնծան՝ արտայայտելով «Ֆաթիմայի Տիրամայր» ծուխին ուրախութիւնն ու հրճուանքը։ Արդարեւ, պատմական օր մըն է Զահլէի համար, քաղաք մը, որ աւելի քան հարիւր տարի առաջ գրկաբաց ընդունած էր հայ ժողովուրդը, որ տեղահանուած էր իր հայրենիքէն՝ օսմանեան հալածանքներուն պատճառով և այստեղ գտած էր ապահով ապաստարան ու ջերմ ընդունելութիւն, ուստի, արագօրէն համարկուած էր այս հասարակութեան մէջ և դարձած անոր գործունեայ մասնիկը:

Եւ մենք, որպէս Զահլէի Հայ Կաթողիկէ Եկեղեցի, հակառակ մեր փոքր քանակին, աշխատեցանք, կ’աշխատինք և կը շարունակենք աշխատիլ այս քաղաքին բարգաւաճման մէջ մեր դերը հզօրացնելու ու ծխական համայնքին յարաբերութիւններ ամրապնդելու անոր բոլոր զաւակներուն հետ, ի խնդիր Զահլէի ժողովուրդի բարօրութեան, ընդհանրապէս, և հայ համայնքին համար, մասնաւորապէս։ Ուստի, մեր գոհաբանական աղօթքը կը բարձրացնենք մեր երկնաւոր Հօր, որ Իր անհուն բարութեամբ այս օրը շնորհեց մեզի:

Արդարեւ, մենք այսօր կը վայելենք Ձեր հայրական ներկայութիւնն ու օրհնութիւնը մեր եկեղեցիին մէջ, որուն կառուցման 70-րդ տարեդարձը կը տօնենք, ինչպէս նաեւ Նահատակ Երանելի Իգնատիոս Արքեպս. Մալոյեանի տօնը կը յիշատակենք:

Ուստի, կը փափաքինք Ձեզի յայտնել մեր որդիական սրտաբուխ շնորհակալութիւնը այս անմոռանալի հանդիպումին:

Մարիամ, «Ֆաթիմայի Տիրամայրը», մեր Երկնամայրն ու Երկրամայրը, բայց յատկապէս՝ Հայամայրը, Իր ժողովուրդին հետ կը հրճուի այսօր այս ուրախ առիթին համար:

Ամենապատիւ եւ Գերերջանիկ Հոգեւոր Տէր, մեր աղօթախառն բարեմաղթանքն է, որ այս հովուապետական այցելութիւնը ըլլայ պտղաբեր առիթը մեր ժողովրդապետութեան բարգաւաճումին ու յառաջդիմութեան, եւ այն՝ ի Փառս Աստուծոյ եւ ի Պատիւ ամենասուրբ Կուսին Մարիամու: Ամէն»:

Այնուհետև Ամենապատիւ Հոգեւոր Տէրը իր քարոզին մէջ ըսաւ. «Իմ սիրելի եղբայրներ և քոյրեր,

խոր ուրախութեամբ կ’այցելեմ ձեզի, յատկապէս այսպիսի առիթին և այս օրհնեալ ամսուան ընթացքին, որ նուիրուած է Յիսուսի Սուրբ Սրտին եւ կը յաջորդէ մարեմեան ամսուան, որ նուիրուած է Սուրբ Կոյս Մարիամ Աստուածածնին՝ Աստուծոյ Մայրն ու մեր Մայրը մեծարելու համար:

Ես ուրախ եմ այս այցով, որովհետև ասիկա հիմնարար առիթ է, որ մեզ կ’արթնցնէ խորը թմբիրէն՝ նայելու համար ճշմարտութեան մը, զոր մենք ընկալած ենք որպէս պարտականութիւն, առանց զգալու կամ հասկնալու անոր էութիւնը: Ան հրաւէր մըն է եւ աստուածային պատգամ, որ, դժբախտաբար, անիմաստ դարձուցած ենք մեր կեանքին մէջ: ճշմարտութիւն, զոր մենք ընդունած ենք որպէս առանց բովանդակութեան և համոզմունքէ զուրկ սովորութիւն մը: – Հետեւաբար, ի՞նչ է ճշմարտութիւնը…:

Այս ճշմարտութիւնը Յիսուս Քրիստոսն է՝ Փրկիչը, որ կ’ապրի մեզի հետ սուրբ Հաղորդութեան մէջ հացի տեսակին մէջ, Զոր մենք կ’ուտենք և Անոր մէջ ապաստան կը փնտռենք, բայց կը քալենք կոյրերու պէս ու չենք տեսներ, կը քալենք, բայց չենք գիտեր, թէ ուր ենք մենք և ուր կ’երթանք։

Յիսուս Փրկիչը, Յիսուս՝ Աստուծոյ Որդին, կենդանի Աստուած, Սուրբ Աստուած մեզի հետ է, և մենք կ’անտեսենք զԱյն ու կը մոռնանք զԱյն նոյնիսկ այն ժամանակ, երբ զԱյն կը ճաշակենք Հացին և Գինիին տեսակներուն ներքեւ։

Այո՛, Ասիկա է կեանքին հացը, եւ ով որ կը ճաշակէ զայն, կ’ապրի ու չի մահանար: Ան է Քաւիչը, որ իր աշակերտներուն և իր հասարակութեան այդ օրերուն ըսաւ ու նոյնիսկ մինչև այսօր կ’ըսէ. «Ով որ կը ճաշակէ երկինքէն իջած այս Հացէն, չի մեռնիր։ Ես եմ կենդանի Հացը, որ իջած է երկնքէն եւ ան, որ կը ճաշակէ այս Հացը, կ’ապրի յաւիտեան, և այս Հացը, Զոր Ես կու տամ, իմ Մարմինս է, զոր Ես կու տամ աշխարհի կեանքին համար» (Յվհ. 6, 52):

Այստեղ կը կանգնին միտքերն ու գիտութիւնը, եւ այստեղ է, որ կը սկսի աստուածաբանութիւնը։ Աստուած, որ կը խօսի, տիեզերքի Արարիչը, որ կը խօսի ձեզի հետ՝ ըսելով. «Եթէ չճաշակէք Մարդու Որդիին Մարմինը և չըմպէք Անոր Արիւնը, կեանք չէք ունենար» (Յվհ. 6, 53):

Այո՛, իմ սիրելի եղբայրներ եւ քոյրեր, Տէրը մեզի տուաւ Իր Մարմինն ու Արիւնը՝ յաւերժ ապրելու համար, բայց մենք անտեսեցինք զԱյն և տակաւին կ’անտեսենք Անոր ներկայութիւնը մեր կեանքին մէջ: Եթէ մենք հաւատարիմ ըլլայինք, կը հասկնայինք այս պարգեւին իմաստը և կը կառչէինք Անոր, ինչպէս մագնիսը իրեն կը քաշէ մետաղները, այնպէս, որ երկուքը կը դառնան մէկ, մէկ մարմին: «Ան, որ կը ճաշակէ իմ մարմինս, կ’ապրի իմ միջոցով» (Յվհ. 6. 56):

Ուրեմն, ի՞նչ կը սպասենք, եղբայրնե՛ր եւ քոյրե՛ր, այսքան ստանալէն յետոյ և այս աստուածային խոստումէն ետք։ Եւ ոչ միայն խոստում, այլ նաեւ պատմական ու անմիջական իրականութիւնը, որ ամէն օր կը կատարուի Աստուածային Զոհակատարութեան մէջ՝ Ս. Պատարագին գոյացափոխութեան խօսքերով։ Այսպէս, ի՞նչ կը սպասենք այս աստուածային հրաշքէն, որ տեղի կ’ունենայ ամէն օր մեր կեանքին մէջ:

Իմ սիրելի եղբայրներ եւ քոյրեր, ասիկա անհերքելի ճշմարտութիւնն է, որուն մասին կ’ուզէի յիշեցնել ձեզի. «Ասիկա՛ է ճշմարիտ ճանապարհը, ուր կը հանդիպին հաւատացեալները և կը վկայեն իրենց հաւատքին ու իրենց միասնութեան մասին՝ իրենց բարիքին և իրենց հասարակութեան հսմար, ինչպէս նաև ի բարօրութիւն իրենց հայրենիքին յաջողութեան ու յարատևութեան, յատկապէս այս դժուար օրերուն, որոնց մէջէն կ’անցնի մեր սիրելի երկիրը՝ Լիբանան»։

Այո, ես կը նշեմ մեր հայրենիքին՝ Լիբանանի անունը, քանի որ մեր առօրեայէն անբաժան մասն է: Եւ մենք զայն լքեցինք մենակ, անտեսուած, առանց նախագահի ու առանց պաշտօնատարներու, որ ազնուութեամբ ու զոհաբերութեամբ ծառայեն անոր։ Մենք զայն լքեցինք, հակառակ որ ան միակ միջոցն էր մեր համակեցութեան հոգեւոր ու այժմէական սկզբունքներուն։ Հայրենիքը այն արգանդն է, որ իր մէջ կը կրէ իր զաւակները ու կ’ապահովէ անոնց կեանքի պայմանները: Այստեղ ես նկատի ունիմ ընկերային կեանքը և եղբայրական համերաշխութիւնը։

Հոս, իմ խօսքս ընդհանրապէս մարդկային խղճին մասին է, որ կը յարգէ ինքզինքն ու իր հասարակութիւնը, այսինքն՝ այն կենդանի խիղճը, որ կը գտնուի մեր՝ քրիստոնեաներուս մէջ, որոնց սուրբ պարտականութիւնն է ապրիլ և ճշմարտութեան լաւ վկայութիւն տալ, որ Յիսուս Փրկիչն է, որ Ինքզինքը զոհաբերեց մեզի համար: Ան է Ճշմարտութիւնը, որ գծեց մեր փրկութեան ուղին։ Այսօր, Ան կը կատարէ իր խոստումը, երբ կ’ըսէ. «Ես ձեզի հետ եմ բոլոր օրերուն՝ մինչև աշխարհին վերջը» (Մտթ. 28, 20):

Երբ կը մէջբերեմ այս խօսքերը, իմ աչքին առջեւ կը տողանցեն այն բազմաթիւ հրաշքները, որոնք մէկ անգամ չէ, որ տեղի ունեցած են Ամենասուրբ Հաղորդութեան Խորհուդին ընդմէջէն, որոնք անսպասելիօրէն, ի դէմս մարդկային կասկածին, Աստուածային Զոհակատարութեան ժամանակ՝ կտոր մը Հացէն վերածուած են կենդանի արիւնով կտոր մը Միսի։ Մասնագիտացած տարրալուծարանային քննութիւններով այս կտորը ուսումնասիրելով՝ գիտնականներուն աչքերը շլացան և վերադարձան հաւատքին, այս Միսի կտորին Տիրոջ, որ մարդու սրտէն առնուած կենդանի կտոր էր ու տակաւին կը մնայ կենդանի եւ կը պատկանի A-B արեան խումբին, որ կ’ընդունի մարդու արեան բոլոր տեսակները:

Այո՛, այս պատկերով կը հաստատուի ամենակարող և ողորմած Աստուծոյ կերպարը, որ կը սպասէ, որ մեզ քաշէ դէպի իր բաբախող Սիրտը՝ Ս. Հաղորդութեան Խորհուրդին ընդմէջէն:

Ահաւասիկ, Յիսուսի Սուրբ Սրտին խորհուրդը այսօր մեզի հետ է այս հովուական այցին ժամանակ, ձեզի ներկայացնելով իմ մաղթանքը՝ խնդրելով նուիրուիլ Անոր և Անոր Մօր՝ Մարիամ Կոյսին՝ ձեր եկեղեցիին բարեխօս Մօր, որ կ’ուղեկցէր իր Որդիին՝ ծնունդէն մինչև Խաչելութիւնն ու մինչև Յարութիւնը։

Այսօր, Մարիամ միջնորդ Մայրն է, որ կ’ապահովէ ու կը պահպանէ մեր ճանապարհը դէպի իր միածին Որդին, պայմանով, որ մենք հաւատարիմ մնանք Անոր պատկանելու խոստումին: Ամէն»։

Սուրբ Պատարագի աւարտին՝ տեղի ունեցան եկեղեցիին նոր սրահին բացումը, աջահամբոյրը, ընդունելութիւնը, ինչպէս նաեւ ճաշն ի պատիւ Գերերջ. Հոգեւոր Տիրոջ։

لمناسبتي زيارته الأبوية و اليوبيل السبعين لكنيسة سيدة فاطيما في زحلة، ترأس البطريرك روفائيل بيدروس الحادي والعشرون ميناسيان كاثوليكوس بطريرك بيت كيليكيا للأرمن الكاثوليك القداس الإلهي في كنيسة سيدة فاطيما – حوش الزراعة – زحلة.

عاونه في الخدمة لفيف من الكهنة والشمامسة وذلك بحضور المطران جورج اسادوريان المعاون البطريركي ومطران بيروت لكنيسة الأرمن الكاثوليك ، رئيس اساقفة الفرزل وزحلة والبقاع للروم الملكيين الكاثوليك المطران ابراهيم مخايل ابراهيم، راعي ابرشية زحلة للسريان الأرثوذكس المطران بولس سفر، رئيس دير مار فرنسيس في زحلة الأب الياس مرسوانيان، وزير الصناعة في حكومة تصريف الأعمال النائب جورج بوشكيان، النواب جورج عقيص، سليم عون، الياس اسطفان وجان طالوزيان، النائب والوزير السابق ايلي ماروني، رئيس تجمع الصناعيين في البقاع نقولا ابو فيصل، ممثلو الأحزاب في زحلة وحشد من المؤمنين.

استهل القداس بكلمة ترحيبية ألقاها خادم الرعية الخوري أليشان أبارتيان جاء فيها:”

بفرحٍ روحيٍّ عميق يسرُّني أن أرحِّب بكم يا صاحب الغبطة، باسمِ هذا الجمع الحاضر، وبخاصّة أبناء رعيّتنا، ونحن نلتقي معكم وحولكم في هذا اليوم المبارك، وقد حللتم في ما بيننا، حاملين البشرى الحلوى باسم يسوع المسيح الذي فرزكم راعياً وأباً ومدبّراً لنا جميعاً.

“طوبى للآتي باسم الرب”. كان هذا أوّل رد فعل عفوي لنا حينما علمنا أنّكم قرّرتم زيارة رعيّتنا في زحلة، لتفقُد أبنائها والوقوف إلى جانبهم والإستماع إلى همومهم ورَبَتِ كتِفهم كما يفعل الأب الحنون لأولاده. فالراعي الصالح يذهب وراء خرافه كما تفعلون أنتم اليوم. فبدأنا على الفور وبفرح التحضير لهذه الزيارة المُباركة. وها هوذا اليوم المُنتظر، حيث يلتقي فيه الراعي برعيّته، وها هي أصوات أجراس زحلة عروس البقاع وعاصمة الكثلكة في الشرق تصدح مُهللةً، وذلك تعبيراً عن الفرحة العارمة لهذه المناسبة. إنَّ زيارتكم اليوم يا صاحب الغبطة لرعيّة “سيّدة فاطيما” في زحلة، هي لنا محطة تاريخيّة مجيدة ستلهج بها الأجيال إلى زمنٍ بعيد. هذه المدينة التي إحتضنت أبناء الجالية الأرمنيّة منذ أكثر من مئة عام، بعدما تهجّرت من وطنها الأم بسبب الإضطهاد العثماني، فوجدت فيها الملاذّ الآمن والإستقبال الحار، فاندمجت سريعاً في هذا المجتمع وأصبحت جزءاً فاعلاً فيه. ونحن ككنيسة أرمنيّة كاثوليكيّة في زحلة، وبرغم قلّة عددنا، عملنا ونعمل وسنبقى نعمل على تفعيل وتمكين دورنا فيها وتوطيد العلاقات مع كافة أبنائها، وذلك لخير المجتمع الزحلي عامّة، وأبناء الطائفة الأرمنيّة خاصّة. إنّنا إذ نحتفل اليوم باليوبيل السبعين لكنيستنا، وبعيد الطوباوي إغناطيوس مالويان، نشكر الرب على هذا النهار المبارك، ومريم العذراء “سيّدة زحلة والبقاع” على احتضانها لنا. نشكركم يا صاحب الغبطة على دعمكم واهتمامكم الدائم برعيّتنا، ولهذه الزيارة التي ستُطبَع في قلوبنا ونفوسنا. نشكر كل الحاضرين لمشاركتنا فرحة اللقاء هذا. أودُّ أن أنوّه أمامكم جميعاً بروح التعاون العالي الذي ساد بين أبناء رعيّتنا، وبخاصّة أعضاء اللجنة المُنظّمة، وذلك أثناء الإعداد لهذه الزيارة الراعويّة وفي مراحل تحقيقها في أدقّ التفاصيل لإنجاحها. نشكر كل الجمعيّات والفعاليّات والعناصر الأمنيّة والبلديّة والكشفيّة ولكل من ساهم في تنظيم هذه الزيارة. الشكر موصول أيضاً إلى كل الوسائل الإعلاميّة وبخاصّة إلى قناة تيلي لوميار ونور سات التي تنقل هذا الإحتفال مباشرة على الهواء. صاحب الغبطة، إنّ أبناء رعيّة “سيّدة فاطيما” في زحلة تغمرهم فرحة عارمة باستقبالكم اليوم، وهم يعتبرون حضوركم فيما بينهم نعمة كبيرة من الله. وفي الختام لا يسعنا إلا أن نعبّر لكم عمق خضوعنا لسلطتكم الكنسيّة وتمسّكنا بأهداب أرمنيّتنا العريقة، آمين. “

بعد الإنجيل المقدس،

ألقى البطريرك ميناسيان غطة قال فيها:”

أخوتي وأخواتي الاحباء،

إنّني سعيد بزيارتي هذه في (مثل هذا الوقت) وفي هذا الشهر المبارك المكرس لقلب يسوع الأقدس. الذي يلي الشهر المريمي المخصص لتكريم العذراء مريم أمّ الله وأمّنا.

إنّي سعيد بزيارتي هذه لأنّها مناسبة جوهرية توقظنا من سبات عميق لنتطلع على حقيقة قد تبنيناها كواجب بدون فهم ولا احساس بجوهرها ، لدعوة ورسالة ربانية أضحت في حياتنا بلا معنى، حقيقة أخذناها كعادة أوتوماتيكية فارغة الفحوى وخالية من القناعة.

فما هي هذه الحقيقة؟ هذه الحقيقة هي يسوع المسيح المخلّص الساكن معنا في سرّ القربان في صورة خبزٍ نتناوله ونلتجأ إليه ولكنّنا كالعميان نسير ولا نرى، نسير ولا ندري أين نحن وإلى أين نحن ذاهبون.

يسوع المخلّص، يسوع ابن الله، الاله الحي، الاله القدّوس معَنا ونحن نتجاهله ونتناساه حتى حين نتناوله تحت شكل الخبز والخمر، نعم هذا هو خبز الحياة الذي من يأكله يحيا ولا يموت. هو الفادي الذي قال لتلاميذه ولمجتمعه في تلك الأيام وحتى يومنا هذا ,”مَن يأكل من هذا الخبزالنازل من السماء لا يموت. أنا هو الخبز الحي الذي نزل من السماء مَن أكل مِن هذا الخبز يحيا إلى الأبد والخبز الذي أعطيه هو جسدي أبذله من أجل حياة العالم” (يوحنا 6، 52).

هنا تقف العقول والمعرفة، هنا يبدأ اللاهوت، هنا الاله الذي يتكلم، خالق الكون يحادثك قائلاً:” إن كنتم لا تأكلون جسد ابن الإنسان ولا تشربون دمه فلن تكون فيكم الحياة”. (يوحنا 6، 53)

نعم، إخوتي الأحباء الرب أعطانا جسده ودمه لنحيا به إلى الأبد، ولكنّنا قد تجاهلنه ولا نزال نتجاهله وجوده في حياتنا. لو كنّا أمناء لفهمنا معنى هذا العطاء ولتعلقنا به كما يجذب المغناطيس المعادن إليه فيصبحا الإثنان واحدًا، جسدًا واحدًا وهذا ما قاله يسوع بوعد من قبله “من أكل جسدي وشرب دمي يثبت هو فيّ، وأثبت أنا فيه. وكما أنا أحيا بالآب الحيّ الذي أرسلني، فكذلك يحيا بي مَن يأكل جسدي” (يوحنا 6، 56).

فماذا ننتظر أيها الاخوة بعد كل هذا العطاء وهذا الوعد الإلهي؟ وليس فقط وعد وإنما حقيقة تاريخية وآنية تتحقق يوميا في الذبيحة الإلهية من خلال الكلام الجوهري. فماذا ننتظرُ امام هذه العجيبة الالهية التي تحدث يومياً في حياتنا؟

اخوتي الأحبّاء هذه هي حقيقة لا تُرفض والتي اردت أن أذكركم بها، هذا هو الطريق. أين يجتمع المؤمنون ويشهدون على انتمائهم بإيمانهم وبوحدتهم لخير أنفسهم ومجتمعهم ولنجاح وديمومة أوطانهم وخاصّة في هذه الأيام العصيبة التي يمرّ بها وطننا العزيز لبنان.

نعم، أذكر اسم الوطن لأنّه جزء لا يتجزء من حياتنا اليومية. وقد تركناه وحيدا مهملآ بلا رئيس وبلا مسؤولين ليخدموه بامانة وتضحية ، لقد اهملناه وهو الوسيلة الوحيدة ليؤمن لنا العيش المشترك والمبادى الروحية والزمنية. الوطن هو الرحم الذي يحمل في داخله أبناءه ويؤمن لهم شروط الحياة، وهنا أعني الحياة الإجتماعية والتضامن الأخوي، وهنا أتكلم عن الضمير الإنساني بشكل عام، الذي يحترم ذاته ومجتمعه أي الضمير الحي الموجود فينا نحن المسيحيين، الذين من واجبهم المقدس أن يعيشوا ويعطوا المثل الصالح للحقيقة التي هي يسوع المخلص الذي ضحى بنفسه من أجلنا، وهو الحقيقة الذي رسم لنا طريق الخلاص فهو اليوم يوفي ما وعد به عندما قال “أنا معكم طوال الأيام حتى انقضاء الدهر (متى 28، 20).

اقول هذه الكلمات وامام عينيَ العجائب العدة التي ظهرت اكثرَ من مرة في سر القربان المقدس الذي فجأةً امام الشك البشري تحول اثناء الذبيحة الالهية من قطعة خبزٍ الى قطعة لحمٍ تنبض بالدم الحي وعند فحص هذه القطعة في المخابر المختصة، ابهرت عيون العلماء وردتهم الى الايمان بصاحب هذه القطعة اللحمية التي كانت ولا تزال قطعة حية مأخوذة من قلبِ شخصٍ لا يزال على قيد الحياة، ودمها من الفصيلة (A – B) النوع الذي يتقبل جميع انوع وفصائل دماء البشر.

نعم، في هذه الصورة تثبتُ صورة الإله القادر على كل شيء والرحوم الذي ينتظرنا ليجذبنا الى قلبه النابض في سرّ القربان.

ها هو معنى قلبَ يسوع اليوم معنا في هذه الزيارة الرعوية، حيث أقدم أمنيتي لكم طالبا منكم بأن ننذروا أنفساكم له ولوالدته العذراء مريم شفيعة كنستكم التي رافقته من الولادة إلى الصليب حتى القيامة، فهي اليوم الأم الوسيطة التي ستؤمن وتحرس طريقنا، إلى إبنها الوحيد بشرط أن نكون أمناء على الوعد بإنتمائنا إليه.”

بعد القداس افتتح البطريرك روفائيل الصالون الجديد للكنيسة وأزاح الستار عن اللوحة التذكارية التي تؤرخ لزيارته التاريخية.