Չորեքշաբթի, 7 Դեկտեմբեր 2011 - Իտալա-Հայկական Գրքի Ներկայացում Հռոմի մէջ


Հռոմ

Հինգշաբթի 1 Դեկտեմբեր 2011, երեկոյեան ժամը 6:00-ին, Հռոմի քահանայապետական Լեւոնեան հայ վարժարանի մուտքի սրահին մէջ տեղի ունեցաւ իտալա-հայկական գրքի ներկայացման երեկոյ մը՝ նուիրուած բոլոր հայերուն ու յատկապէս Սփիւռքի մէջ գտնուող հայ ընտանիքներուն, որոնք իրենց հետ կը կրեն Մեծ եղեռնի յիշատակն ու անոր հետեւանքները, ներկայութեամբ վարժարանիս մեծաւոր՝ գերյարգելի հայր Գէորգ ծ. վրդ. Նորատունկեանի եւ իտալացի ու հայ ունկնդրողներու:

Վէպը, որ կոչուած է՝ «Որպէս Աւազ Մը Հովուն Մէջ», կը բաղկանայ 500 էջերէ եւ պատրաստուած է իտալերէն լեզուով եւ անոր հեղինակներն են՝ Պրն. Վազգէն Պէրպէրեան եւ Տիկ. Սոնիա Րաուլէ: Ներկայացումը սկիզբ առաւ բացման խօսքով մը, որ կատարեց Պրն. Րոպէրթ Աթարեանը: Ան իր խօսքին մէջ յիշեց այժմու սփիւռքահային դժուարութիւնները՝ նշելով վէպի դրուագներէն մի քանի պատկերներ, որոնցմէ են՝ բարեկամութիւնը, սէրը ու խառն ամուսնութեան հետեւանքները, եւ յատկապէս ինքնութեան ճշդումը այն բոլոր երեխաներուն, որոնք կը գտնուին այս կացութեան եւ կամ վիճակին մէջ: Տիկ. Րաուլէ խօսքը առնելով ըսաւ թէ, ինչպէս ան ըլլալով իտալացի, այս գիրքը իրեն համար պատճառ եղաւ ճանչնալու հայը, հայ մշակոյթը ու յատկապէս Հայաստանը, որովհետեւ  իր վկայութեան համաձայն, պէտք էր Հայաստան այցելել որպէսզի կարենար ճշգրիտ կերպով նկարագրել հայը ու հային վիճակը:

Իսկ Պրն. Վազգէն Պէրպէրեան իր կարգին, ըլլալով սփիւռքահայ մը ու ապրելով դժուարութիւնները բոլոր հայերու նման, այս գիրքը իրեն համար եղաւ պատճառ՝ նկարագրելու բոլոր պատահածները հայ անհատի մը հետ եւ մասնաւորապէս այն ինչ որ ապրած ու զգացած է որպէս սփիւռքահայ իր մանկութեան շրջանին:

Վէպը կը պատահի 1988 – 1994-ի միջեւ, երբ տեղի կ՛ունենայ Սպիտակի նշանաւոր մեծ երկրաշարժը ու Լենա՝ ըլլալով վէպի գլխաւոր անձնաւորութիւնը, կը կորսնցնէ բոլոր իր ունեցածը՝ թէ մարդկային եւ թէ ալ նիւթական, եւ կը ստիպուի հասնիլ Միլանո քաղաքը (Իտալիա) որպէսզի ապահովէ իր ամէնօրեայ հացն ու պէտքերը: Ան կը շարունակէ ըսելով, թէ վէպը իր ընթերցողին թոյլ կու տայ խորհրդածելու Բարեկամութիւն բառին իմաստը եւ թէ ինչպէս շատ յաճախ կը պատահի երբ անսպասելի անձէ մը ստանալ օգնութիւն՝ փոխան մտերիմ բարեկամէ մը: Պրն. Պէրպէրեան իր խօսքի պահուն, շեշտը դրաւ Զոհողութիւն բառին վրայ, հարց տալով թէ ճշմարիտ զոհողութիւնը կը կայանայ ոչ թէ իր ունեցածէն տալ ուրիշին այլ՝ ինքզինք նուիրել ուրիշին բարիքին ու կարիքին համար, չմոռնալով սիրոյ ու վստահութեան դերը մեր առօրեայ կեանէն ներս:

Ներկայութեան աւարտին, առիթը տրուեցաւ բոլոր ներկաներուն՝ հարցեր ուղղելու այս վէպի հեղինակներուն, եւ յատկապէս փափաք յայտնուեցաւ իտալացիի մը կողմէ աւելի մօտէն ծանօթանալու Ղարաբաղի հարցին ու անոր ապագային ու ինքնութեանը մասին:

Իսկ որպէս փակման խօսք, գերյարգելի հայր Գէորգ Ծ. Վրդ. Նորատունկեանը իր շեշտը դրաւ կեանքի արժէքին վրայ՝ նմանցնելով քրիստոնեայ անհատի մը կեանքի արժէքին, որ սկիզբ առաւ Քրիստոսի մահով ու Անոր փառաւոր յարութեամբ: Գերյարգելին կոչ ուղղեց բոլոր ներկաներուն եւ մանաւանդ հայ ներկաներուն, փոխան ցաւելու ու արցունք թափելու մեր դառն անցեալին վրայ եւ փոխան կանգնելու յուշարձաններ, կառուցենք դպրոցներ ու համալսարաններ, երաժշտանոցներ ու արուեստից վարժարաններ եւ հպարտանանք մեր մշակոյթով ու մեր պատմութեամբ, ինչպէս նաեւ սիրել մեր մայր հայրենիքը, որովհետեւ եթէ չսիրենք կեանքը, որ պարգեւ է մեզի տրուած Աստուծմէ, ու եթէ չպաշտպանենք զայն բոլորս ձեռք ձեռքի տալով, կրկին պիտի ունենանք ցեղասպանութիւն մը՝ եթէ ոչ մարմնական այլ պատմական ու մշակութային, որովհետեւ հայուն վերապրումը անմահութեան փաստ մը  ու վկայութիւն մըն է համայն աշխարհի բնակիչներուն:    

Ներկայացման աւարտին տեղի ունեցաւ ընտանեկան փոքրիկ հիւրասիրութիւն մը ի պատիւ բոլոր ներկաներուն:


Առօրեայ Աւետարանը
Այբ Էջ | Բովանդակութիւն | Հասցէարան | Օգտակար Կապեր | Նամականի
Ներքին Պրպտում՝  Armenian Keyboard
Կարդացէ՛ք այս էջը հետեւեալ լեզուներով.-    
Վերարտադրութեան ամէն իրաւունք վերապահուած է Հայ Կաթողիկէ Եկեղեցւոյ