Լուրեր եւ Ձեռնարկներ

Պուրճ Համմուտ

‏‏‏«Այս հաւատքէն մեզ ոչ ոք կրնայ խախտել. ո՛չ հրեշտակները եւ ո՛չ մարդիկ, ո՛չ սուրը եւ ո՛չ հուրը, ո՛չ ջուրը եւ ո՛չ ալ որեւէ այլ դառն հարուած։ … Մենք ոչինչով աւելի լաւ չենք մեր նախնիներէն, որոնք այս հաւատքին համար իրենց գոյքը, ստացուածքը եւ մարմինները դրին…»։ Վարդանանց մարտիկներուն այս համոզումներով ներշնչուած, Հայ Կաթողիկէ Մեսրոպեան Բարձրագոյն վարժարանի աշակերտութիւնը, երեքշաբթի, 1 մարտ 2011-ի առաւօտեան ժամը 10։30-ին «Յովհաննէս Պօղոսեան» թատերասրահին մէջ տօնակատարեցին Սրբոց Վարդանանց նուիրուած հանդէսը, որուն ներկայ էին Մեսրոպեան Բարձրագոյն եւ Արուեստից վարժարաններու աշակերտութիւնը, ուսուցչական եւ տեսչական կազմերու ներկայացուցիչներ, Ծնողական օժանդակ մարմինի անդամներ, հիւրեր։

Հայաստանի, Լիբանանի պետական քայլերգներու եւ վարժարանի քայլերգի կատարումով սկիզբ առած տօնահանդէսին բացման խօսքին մէջ, աւարտական դասարանի աշակերտուհի Ցոլին Շահինեան ըսաւ. «Վարդանանք այն 1036 սուրբ նահատակներն էին, որոնք հայոց սպարապետ՝ Վարդան Մամիկոնեանին գլխաւորութեամբ 451 թուականին Աւարայրի դաշտին վրայ իրենց կեանքը ընծայաբերին «վասն հաւատքի եւ վասն հայրենեաց» մղուած ճակատամարտի ընթացքին։ Աւարայրի ճակատամարտը խիղճի, հաւատքի եւ ժողովուրդի ինքնուրոյնութեան ու ազատութեան վրայ ի գործ դրուած բռնութեանց դէմ, հայութեան համընդհանուր ընդվզումի, անհուն զոհողութիւններու եւ գիտակցուած նահատակութիւններու խորհրդանիշն է։ Անիկա թէ՛ անցեալի սերունդներու եւ թէ՛ ներկայ սերունդին համար հերոսութեան եւ անձնազոհութեան ուսանելի էջ մըն է»։

Բացման խօսքին յաջորդեց գեղեցիկ պատրաստուած գեղարուեստական յայտագիրը, որ կ՛ընդգրկէր վարժարանի երգչախումբի ելոյթ, մենապար, ասմունք, քոնկ ֆու ցուցադրութիւն, նուագ ֆլիւթի, դաշնամուրի եւ քլարինէթի վրայ, ինչպէս նաեւ տեսահոլովակի ցուցադրութիւն՝ պատրաստուած Ժագ Յակոբեանի «Վարդանատօն» ստեղծագործութեան հիման վրայ։ Ելոյթ ունեցաւ նաեւ վարժարանի կիթառահարներու խումբը։

Օրուան հիւր-բանախօսն էր Պր Յակոբ Հաւաթեան, որ խօսք առնելով ըսաւ.«Թերեւս մենք ալ, երբ տարիքին էիք, կը մտածէինք, թէ ինչո՞ւ ամէն տարի այս խանդավառութեամբ կը տօնենք այս թուականը։ Սիրելի աշակերտներ, Վարդանանց տօնը մեր գերագոյն, սրբազնագոյն տօներէն մէկն է, որովհետեւ եթէ չըլլար Վարդանանց պատերազմը, եթէ չըլլային Վարդանանց հերոսները, հաւատացէք, մենք չէինք ըլլար հոս, հայ չէինք ըլլար։ Վարդանանքը մենք իւրաքանչիւր վայրկեան պէտք է ապրեցնենք մեր սրտերուն, մեր հոգիներուն մէջ»։ Այնուհետեւ շարունակելով, Պր. Հաւաթեան ըսաւ. «Դուք մեր վաղուան Վարդանանց կերտողներն էք, Վարդանանց ապրեցնող բանակն էք՝ հոս հայ դպրոցին մէջ։Այն հայ աշակերտը, որ օտար վարժարան կը յաճախէ, զրկուած է այսօրուան առիթէն։ Մինչ եկող Վարդանանց, աշխատինք մեր դրացիին, մեր մօտ ազգականին հայ դպրոց յաճախելու կարեւորութիւնը շեփորենք»։

Տօնահանդէսի փակման խօսքը փոխանցելու համար բեմ հրաւիրուեցաւ վարժարանի տնօրէն Պր. Կրէկուար Գալուստ, որ առաջին հերթին շնորհաւորեց Վարդան, Վահան, Գարեգին, Խորէն, Արտակ, Արսէն, եւ Վարդանանց հերոսամարտի մասնակից այլ արական անուններ կրող աշակերտները իրենց անուանակոչութեան առիթով, ապա յատուկօրէն շնորհաւորեց Գերապայծառ Հայր Վարդան Եպս. Աշգարեան՝ իր անուանակոչութեան առիթով։ Պր. Գալուստ շնորհակալութիւն յայտնեց օրուան բանախօսին, շինիչ պատգամի համար։ Շնորհակալութիւն յայտնեց նաեւ օրուան յայտագիրին վրայ աշխատած եւ գեղարուեստական յայտագիրին իրենց մասնակցութիւնը բերած բոլոր աշակերտներուն եւ պաշտօնեաներուն։ Պր. Գալուստ իր խօսքի աւարտին ըսաւ. «Այսօրուան տօնահանդէսը սովորական հանդէս մը չէ։ Ես ձեզմէ պահանջելու պէս կը խնդրեմ, որ չմոռնաք Վարդանանց պատգամը՝ այլ վերածէք առօրեայ ապրումի։ Մեզմէ իւրաքանչիւրը կանչուած է դառնալու մէկական պատգամաբեր մեր սիրելի Լիբանանի մէջ, սիրելի Պուրճ Համուտի մէջ, հայկականութեան վնասող բոլոր տեսակի վտանգներուն, ոսոխներուն ըսելու համար «ոչ»։ Կոչ կ՛ուղղեմ, ուր որ ապրիք, ապրեցէք հայօրէն, տարածելով Վարդանի շունչը»։ Այնուհետեւ բոլոր ներկաները ոտնկայս կատարեցին Արեգ Լուսինեանի (երաժշտութիւնը) եւ Քոյր Արշակուհի Մալճեանի (խօսք) «Ուխտ Վարդանանց» երգը, որպէս հանդիսաւոր աւարտ Սրբոց Վարդանանց նուիրուար տօնակատարութեան։

Օրուան հանդիսավարներն էին աւարտական դասարանի աշակերտներ՝ Սարգիս Կիւճէլեան եւ Ալին Սապունճեան։

ՏԵՍՉԱԿԱՆ ԳՐԱՍԵՆԵԱԿ

ՀԱՅ ԿԱԹՈՂԻԿԷ ՄԵՍՐՈՊԵԱՆ

ԲԱՐՁՐԱԳՈՅՆ ՎԱՐԺԱՐԱՆԻ